Em
Birer birer kayıp giderdi her bir sevilen
Yenisi gelmez, eline geçmez, hele ki değeri hiç bilinmeyen
Am
Yürekte varsa sevgiden de ötesi
Sen ağlasan da boş, ışık da yaksan nafile, odan karanlık hep loş
Em
Hayatın emri; hep koş, baya bir bekledim boş
Yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen
Am
Ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda
Yoksa hep gülerdi insan, hep kalırdı masum
Em
Saygıda bir kusur ettiğinde minnetin de değeri yok
Kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur
Am
Fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten
Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken
Em
Her anım birini özler
Rüyada yolunu gözlediğim düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım
Am
Bitince yalnızım
Gözümü açtığımda kalmışım yanımda ailem ve bir de arkadaşlarım
Em Am
Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak
Em Am
Unuttum, bildiğimi doğarken, umudum ölmeden hatırlamak
Em
Şimdi boşuna bakma saate, zaman geç oldu
Dün annem elimi tutarken bugün 29 da doldu
Am
Vakit can almaz, ancak can yakar, fakat bir bekle bak
Knock out olursan çok sakat, mücadeleyle geçen hayatta son round
Em
Kazanmak herkes ister
Ne istediğini bilmektir önemlisi, var mı listen
Am
Hayallerin, hırsın, cesaretin
Sabır selametimse intikam felaketimdir
Em
Ne mektebimde vardı huzurum, ne vardı evde
Çıkıp bir başıma ağlamaktı belki caddelerde
Am
Hayallerin kurulduğu ve düşlerin yok olmadığı
Bu gözlerinse dolduğu zamanın donduğu bir yerdeyim
Em
Düşünceler dumanlı dağlar aynı, gözse puslu
Bir bakmışım mesafeler uzun ve tozlu
Am
Benimse yol yürür gider bir seyyah olurum
Ne paranın bir değeri vardır aslında, ne de şerefle onurun
Em Am
Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak
Em Am
Unuttum, bildiğimi doğarken, umudum ölmeden hatırlamak
Em
Ameleydim eskiden, şafak sökerdi her gün işe giderken
Cebimde yoktu bir kuruş ve Üsküdar'ımın her bir yeri yokuş
Am
Her gün yeni bir suç
İttiler fakat ben olmadım tuş, kanatlı doğmamış kuş
Em
Vakit hiç geçmemişti, ben hep aynı yerde saydım
Ekmekle vardı kavgam, daha bir sertti günler ve geçmişeydi saygım
Am
Gelecekti kaygım, kelebekti kalbim
Akar giderdim olsa bile bir derdim hep gülerdim
Em
Ve ağladığımı görebilen bir annem, bir de ben
İnceden bir perde vardı gözlerimde, göz görür fakat dilim susardı
Am
Ayaklarım, elim, kolum da bağlı
Hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı
Em
Ve kimi zaman düşündüm, aslında hiç üşenmedim ben, hep düşündüm
Hayata karşı dört silahşör
Am
Hep güler sanmıştım, bu öyle lanet olası toz bir pembe ki
Bir baktım her şey ciddi, hemen uyandım
Em Am
Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin, işimiz bu yaşamak
Em Am
Unuttum, bildiğimi doğarken, umudum ölmeden hatırlamak